«قلب شیشه ای» ماریا کارمن اچاری یابار

قلب کریستالی

زمان سکوت نزدیک است … زمان آمدن و بازگشت نزدیک است … پاییز آغشته به رنگ های زیبای اخرایی نزدیک است و هزار برگ بر راه های بی پایان می ریزد … باد خشمگین نزدیک می شود که بر سرزمین نجیب تو می خروشد. … نزدیک است، در میان آه های ضعیف، سحر غریب، آرام آرام…

آن لحظه کوتاه ضربان قلب ریتمیک، هارمونی های لطیف، میان گلبرگ های نیلوفرهای سفید نزدیک است… مثل طلا، آتش، درخشش و خون، قلب بلورین تو تا ابد می تپد… مثل سوزن های فولادی و نقره ای ساعت می تپد. زمان از دست رفته… دل شکسته از سبکی زمینی می تپد، گریه بر گناه اصلی می تپد…

قلب سرخ تو، ساخته شده از فولاد و شیشه، در بیداری لطیف زاده می شود و دوباره متولد می شود… بیداری در سکوت خفته، مانند درهایی که به روی مطلق باز می شوند، به رازی ناشناخته… لحظه ای کوتاه به شکسته ها گوش کن، صدای پریشان دل شیشه ای تو… همیشه مثل نور طلایی که شعله بیداری من را شعله ور می کند به یاد داشته باش…

قلب بلورین که اشک نقره ای می گرید; بین آه های خفیف روحم فرار می کند… روح اثیری لطیف من، جرقه ای الهی و جاودانه، قلب بلورین تو را در دنیای وجودی جدید منعکس می کند… و نور خاموش ناشدنی النور، نیروی عالی و کامل خداوند، در بر می گیرد و روشن می کند. ، در میان رنگ های روشن شکوه و جوهره بیداری روح من به عالم میانی زیبا… دنیای میانی، یکی از ایستگاه هایی که روح باید در راه بازگشت به سوی الله طی کند تا به تجرد کامل برسد. ذات ناب الهی…

مطلق خدا (الله) است… روح یک جرقه الهی است، یک تراوش از خداوند است که ما آن را در اعماق وجود خود حمل می کنیم، پس نیروی خداست… واقعه مرگ و انتقال خودکار به جهان واسط یکی از ایستگاه های حرکت به سوی خداست نه بالاترین درجه کمال انسان

ماریا کارمن اچاری یابار (Maika Etxarri)
کپی رایت شعر و عکاسی